۴- به زبان اهمیت بیشتری بدهیم: در بسیاری از شهر‌های گردشگر پذیر و حتی مناطقی که گردشگران خارجی کمتری دارند بهتر است افرادی که احتمال می‌دهند با گردشگران خارجی سروکار پیدا کنند، دستکم در حد مکالمات معمول “کارراه بینداز” زبان انگلیسی بلد باشند.

رانندگان تاکسی، فروشندگان بازار، کارکنان فرودگاه‌ها و ترمینال ها، هتل‌ها، رستوران‌ها و دیگر مناطق گردشگر پذیر (موزه و…) بهتر است برای ارتباط موثر و بهتر با گردشگر خارجی زبان انگلیسی بلد باشند.متاسفانه سطح توانایی بسیاری از شهروندان ایرانی در زمینه زبان خارجی (انگلیسی) به دلیل کم بودن ورود گردشگر خارجی و کمی ارتباط با جهان و از همه مهم‌تر ناکارایی نظام آموزش عمومی، پایین است.

این مساله در غالب اوقات در بدو ورود گردشگران خارجی به کشور به ویژه در زمینه رانندگان تاکسی فرودگاه رخ می‌نماید. متاسفانه بسیاری از رانندگان تاکسی فرودگاه حتی از یک مکالمه عادی و بسیار ساده با گردشگر خارجی عاجزند در حالی که صنف مربوطه باید آن‌ها را ملزم به فراگیری سطحی متعارف و “کار راه بینداز” برای ارتباط با مسافران خارجی کند.

همچنین در این راستا بهتر است کاسبان اصناف در شهر‌های گردشگر پذیر برخی اطلاعات مهم و مفید و مورد نیاز گردشگر خارجی را به زبان انگلیسی در دکان و فروشگاه خود نصب کنند و این گونه ضعف ارتباطی آن‌ها در مکالمه هم تا حدودی پوشش داده می‌شود.

۵- ابزار‌های ارتباطی مثل ” سرویس مترجم گوگل” کافی نیستند: این نکته نباید فراموش شود که ابزارهایی، چون “سرویس مترجم گوگل” هر چند می‌توانند مکمل و کمک کننده باشند، اما برای جلب و جذب گردشگر بیشتر و در آمد بیشتر به کشور نیاز به این داریم که شهروندانمان فرهنگ نحوه معاشرت با گردشگر خارجی را بدانند و یکی از مهم‌ترین آن‌ها دانستن اندکی در حد محاوره معمول از یک زبان بین المللی همچون زبان انگلیسی است.

دانستن زبان برای همه شهروندان مفید است، اما برای یک فردی که روزانه ممکن است با گردشگر خارجی در تماس و تعامل باشد، واجب و ضروری است و ندانستن آن یک نقطه ضعف و نقصان جدی است.

این مساله حتی می‌تواند به نفع کار و کاسبی آن فرد باشد، چون در صورت توانایی ارتباط بهتر با گردشگر خارجی، می‌توان جنس بیشتری به او فروخت و بسیاری از گردشگران وقتی می‌بینند نمی‌توانند به درستی با فروشنده کالا و خدمت ارتباط بگیرند از خرید منصرف شده و سعی می‌کنند جایی را پیدا کنند که بتوانند درباره جزییات کالا یا خدمات خریداری شده اطلاعات بیشتری دریافت کنند و سپس اقدام به خرید کنند.

۶- با گردشگر خارجی “تعارف” نکنیم: فرهنگ “تعارف” در بین ما ایرانی‌ها جا افتاده است؛ اما یک گردشگر خارجی معنای واقعی ” قابلی نداره” را نمی‌داند؛ چون او شکل رفتار را می‌بیند و معنای مستتر در پَسِ آن را نمی‌داند؛ به همین خاطر این مساله ممکن است موجب سوء تفاهم شود.

در مواجهه با گردشگر خارجی اصلا تعارف نکنیم و در همان مرتبه اول قیمت کالا و خدماتی را که ارایه می‌دهیم به زبان سلیس و روان قابل فهم برای او (ترجیحا انگلیسی و اگر گردشگر عرب بود به زبان عربی) بیان کنیم.

۷- با همه گردشگران فارغ از ملیت و نژاد آن‌ها برخورد محترمانه داشته باشیم: و نکته پایانی اینکه همه گردشگران خارجی فارغ از ملیت شان عزیز و محترم هستند و باید رفتاری یکسان و استاندارد با همه آن‌ها داشته باشیم.

یک گردشگر “موبور و چشم آبی ” اروپایی یا آمریکایی هیچ مزیت بیشتری نسبت به یک گردشگر آسیایی (پاکستانی، عراقی، هندی، چینی و..) ندارد و باید با همه به طور یکسان و استاندارد رفتار کرد.اتفاقا بسیاری از گردشگران آسیایی و کشور‌های همسایه شاید به لحاظ اقتصادی در مقایسه با یک گردشگر اروپایی یا آمریکایی پول بیشتری در کشور ما خرج کنند و دلار بیشتری وارد چرخه اقتصاد ما کنند. یادمان باشد بسیاری از گردشگران از کشور‌های همسایه و مجاور برای درمان و زیارت وارد کشور می‌شوند و اتفاقا این دسته از گردشگران به چرخه اقتصاد کشور ما مفیدترند.